Μια σειρά από διαφημίσεις του 1967 από την RECOGNITION EQUIPMENT Incorporated για εξοπλισμό OCR δήλωνε πως το μηχάνημα «μπορεί να κάνει ό,τι κάνουν οι χειριστές keypunch» αλλά χωρίς μια σειρά από γυναικείες αδυναμίες των εικονιζόμενων γυναικών, από τη σπατάλη της εργάσιμης ημέρας με ψώνια και κουτσομπολιά, στο κλάμα, και χωρίς να παίρνουν άδεια μητρότητας, να υποφέρουν από πρωινή ναυτία ή να παραπονιούνται ότι είναι συνεχώς κουρασμένες.
Η απεικόνιση των γυναικών ως αναλώσιμων επειδή αντί να δουλεύουν σπαταλούν χρόνο στις επιχειρήσεις άρα πρέπει να αντικατασταθούν από μηχανές ήταν κάτι που συνέβαινε δυστυχώς και στην Ελλάδα. Στις 26 Μαρτίου του 1970, το ελληνικό περιοδικό Οικονομικός Ταχυδρόμος δημοσιεύει ένα άρθρο με τίτλο ‟Προγραμματισμός και έλεγχος εργασίας στα (κάθε είδους) γραφεία”. Η φωτογραφία του άρθρου απεικονίζει 3 γυναίκες σε ένα γραφείο που δεν φαίνεται να δουλεύουν και το άρθρο ξεκινά ως εξής: “Περιοδικό, τσιγαράκι, περιποίηση χεριών στο γραφείο…. Στο βάθος, πάνω στην αρχειοθήκη χαρτιά “ατάκτως ερριμένα”. Τι στοιχίζουν τα συμπαθέστατα αυτά κορίτσια στην επιχείρηση κάθε ώρα σε μισθούς, ασφαλιστικά ταμεία, δώρα, επιδόματα, άδειες, απουσίες, νοίκια γραφείων; Αλλά και ποιος φταίει για τις ώρες που πληρώνονται χωρίς να προσφέρουν τίποτε; “ Το άρθρο συνεχίζει υπονοώντας ότι έφτασε ο καιρός αυτές οι γυναίκες να αντικατασταθούν από ηλεκτρονικά συστήματα.